Apporteerwedstrijden, een reflectie.

Paperback, 159 pagina's.

wedstrijden

Het nieuwe boek van Nel Barendregt is anders dan de twee voorgaande. 'Sam leert leren' ging over de vroege opvoeding van een Labrador pup. 'Sam, Apport!' was een gedetailleerde beschrijving van hoe Nel haar Labradors traint of, zoals ze zelf liever zegt: 'coacht'. Ditmaal gaat het om de mensen die met proeven en wedstrijden voor retrievers bezig zijn: deelnemers, instructeurs, helpers, keurmeesters, de organisatoren. Via haar reflecties wil Nel deze mensen, ons dus, aan het denken zetten. Lukt dat? In mijn geval zeker, maar ik zou zeggen, oordeelt u zelf. Zomaar even een greep.

Deelnemers: 'We gaan allemaal naar een proef of een workingtest om te genieten. Nou, doe dat dan ook. Doe gewoon je uiterste best en accepteer wat er gebeurt.' 'Door te leren heb je altijd gewonnen.'

Instructeurs: 'Een regelmatig succesvolle deelnemer is niet per definitie een kundig instructeur.' 'Het is absoluut noodzakelijk om bij iemand te trainen met jachtervaring en jachtverstand.'

Helpers: 'Voor mensen met nog niet veel ervaring is het helpen bij proeven of workingtests leerzamer dan menige training.'

Keurmeesters: 'deskundigheid in het zien en de beoordeling van mooi jagende honden – jagend zoals voor de jacht nodig is.' 'Hij geeft alleen een opdracht die jachtlogisch, praktisch en redelijk is en gunt daarmee de deelnemer zijn succes.'

De organiserende club: '…benadrukken dat het de keuze van organiserende instanties moet zijn om uitsluitend zeer deskundige keurmeesters uit te nodigen met een goede internationale aansluiting en een goede proeven-opbouw.'

Deze opmerkingen staan steeds in een context van reflectie op waar het eigenlijk om gaat. Werkelijk goed luisterende honden die met een minimum van omhaal (commando's, fluiten, etc.) snel en gericht eerlijke, op werkelijke jachtsituaties geënte opdrachten uitvoeren. 'Mooi' is de juiste balans tussen luisteren en initiatief. Nel is wars van kunstjes, gekunsteldheid, en beoordelingscriteria die nergens op slaan. Lees de paragraaf op blz. 103-104, waar Nel uitlegt wat zij bedoelt met de opmerking: 'Als de stopwatch uitmaakt wanneer het fluiten moet worden gestaakt, dan staat het jachtverstand op nul.' En zo is het.

Kortom, het boek geeft veel stof tot nadenken voor elk van bovengenoemde categorieën van betrokkenen bij de hele waslijst van proeven en wedstrijden voor honden die ingezet worden voor het apporteerwerk.

het boek

Interessant vind ik de auteur's verwijzing naar de werkstijl van Staande Honden (blz. 90-. 91). Ik citeer maar weer even. 'Voor mij heeft het werk van de Staande Honden als Langhaar, Breton, Setter etc. voornamelijk vóór het schot zeer inspirerend gewerkt. Op de CACIT voorjaarsveldwedstrijden is bij uitstek te zien hoe een goede jachthond wild vindt. Die allure in zekerheid en efficiëntie wil ik ook van mijn Labrador zien. Als wij onze training eigentijds vernieuwen en verbeteren dan is er voor alle partijen veel winst te behalen.' D'accord, maar tegelijk roept het vragen op. Is het 'spel op de wind' van de Staande Hond, en zijn passie om kerngezond, alert veerwild vast te zetten niet wezenlijk anders dan het werk van de Retriever die met 'will to please' als een (be)geleid projectiel het geschoten of aangeschoten wild ter hand stelt? Genoeg om over na te denken.

Nel Barendregt besluit haar voorwoord met deze woorden:

'Er is nog zo veel te winnen.

Moge dit boek aanleiding zijn tot een beetje meer inzicht.

Hierna discussiëren we verder op www.frodo-n-co.nl'

Ik raad aan: lees dit boek, reflecteer, en stel uw vragen!

Johan Kraay

recensie Johan Kraay

geassocieerd met