Balanceren tussen dynamiek en rust

Leermoment

We zijn op een grote schrale wei. Terwijl de pup nog in de auto zit, breng ik op een strook lichte dekking aan tussen pad en wei een paar dummy’s verspreid op in de lengte weg. De kale wei ernaast ligt onder de wind. We nemen de pup uit de auto, even een plasje doen en dan brengt de baas hem al volgend even bij de les, met de baas centraal. Onderweg raapt hij tijdens het volgen even een dummy van de weg, zodat hij die geur vers heeft. Een klein stukje mag hij de dummy meedragen alvorens die aan te nemen.

Dan lopen we rustig naar de wei, de hond gaat kalm los en hij is vrij, terwijl ik langzaam — op kleine afstand — langs de strook slenter waar de dummy’s in liggen; de wind komt dus uit de dekking de wei over.

Er gebeurt niets, want de pup weet helemaal niet dat daar dummy’s liggen en dat moet ook zo zijn. Na er ruim voorbij te zijn gelopen, slenter ik nu ietsje dichterbij langs het ruigere deel. Ik kijk simpelweg of de pup iets herkent en dat gebeurt als het gebeurt, indien het gebeurt. De pup tekent en ik verstil, hij trekt nu aan en zekert… en zekert… en natuurlijk duurt het een eerste keer even voordat hij daar de dummy geur herkent. Zodra de pup tekende, stond ik stil, maar nu loop ik achteruit weg van de pup weg om hem trots op de buit uit te nodigen. Prachtig!

Ruim omlopend doen we dit nog een keer (er lagen 3 of 4 dummy’s). Nu tekent de pup sneller. Prima, hebben gezien dat hij dit (pril) begreep en dit was genoeg voor een dag. De andere dummy’s moeten vooral níet door de pup gehaald worden. Twee is de max en zo blijft het gemakkelijk.

Door het spel zo te spelen, leert de pup en ik leer de waar de pup staat in zijn ontwikkeling. 

Aan zo’n oefeningetje kan de pup niets fout doen, aangenomen dat hij perfect komt. En bij zijn opleiding hoort dat je hem zichzelf als een jachthond laat ontwikkelen: zijn neus benutten. Laat het vooral niet ontaarden in groot en meeslepend.

Een week later zijn we in een andere wei en spelen het spel vrijwel identiek. Nu herkent de pup de dummy-geur al sneller, tekent en vindt ook sneller. Speel het spel uitermate rustig en lopen even later weer los onder de wind langs en de pup toont het spel te snappen en het erg leuk te vinden! De neus van de pup is nog pril en we doen nog niet aan apporteren, want dit is simpelweg bij toeval iets vinden. Zelf ontdekken en bij de baas brengen! Dat is het spelletje van samenspel.

Kader voor de herhaling

In het dagelijks leven, lopen we samen ‘hand in hand’ (aan het lijntje), draaien slalommetjes om bij de les te blijven, tempo wisselingen en voorzichtige pogingen om de pup met rust te laten blijven zitten. Die rust aan de voet en bij het zitten is er natuurlijk nog niet helemaal, dus dat blijven we dagelijks enkele keren met plezier fijn-slijpen. Zoekend naar een moment dat er meer rust in de hond komt, maar meer nog zoekend naar de manier waarop ik als baas dat duidelijk aan de hond kan overbrengen.

Inmiddels zijn we weer een dag of tien later en op een geheel andere plaats. Op een vrij open grasland, waar geen andere honden lopen, treffen we weer een strookje lichte dekking waar je ruim onder de wind langs kunt lopen. Als ik de vorige keer heb gezien dat de pup bij 5-8 meter onder de wind al verwaaiing heeft gekregen dan pakken we rustig 10-15m. Laat duidelijk zijn dat we dit spel alleen spelen bij een matige wind, gematigd weer en op een plek ver van uitlaatronden van andere honden. 

De dummy’s liggen waar ik ze wil en daarna komt de pup uit de auto. Baas en hond spelen hun dagelijkse spel van volgen en blijven en fijn correct samen-zijn en dan totaal onverwacht mag hij rustig even los terwijl de baas verder wandelt. Nu is het los gaan voor deze pup al bijna aanleiding om direct te willen vinden. Die gedrevenheid zien we graag in een pup. Hij heeft de eerste dummy dus al snel in de neus. Geweldig! En dan direct voor de tweede dramt hij al om meer, meer, meer!!!

De reden dat dit bij elke volgende pup gegarandeerd in een paar keer is geleerd, komt vooral omdat ik de pup altijd rustig en (aan de lijn) bij me heb; hij is eraan gewend om alles samen te doen. Maar belangrijker nog: hij heeft niet geleerd dat het leven uit zijn zelfontwikkelde chaos bestaat (loslopen).

Tijd om voorlopig dit spelletje te laten voor wat het is. 

Wat je gedaan hebt, is hem geleerd iets te doen met verwaaiing en gedreven zijn te vinden, zijn instinct wakker gemaakt. Maar we gaan zeker geen hysterische spelletjes spelen, die de hond voor zichzelf inricht. Vanaf nu is dit spel gespeeld en is een grens bereikt. Hij heeft geleerd waarvoor dit spel was bedoeld. Klaar!

Ging het de tweede keer nog best aarzelend dan kan er weken later nog een derde keer volgen, maar overdaad schaadt!

Wat we nu zien is dat de pup al verwacht dat er ergens wat ligt en daarom bijna dramt. Dat is een reden om dit spel (voorgoed) te vergeten en hem eerst de leeftijd te gunnen dat hij stabiel en evenwichtig is in het blijven. Blijven terwijl de baas wegloopt, terwijl de baas langzaam een dummy uit zijn zak haalt, terwijl de baas om een boom loopt, terwijl de baas langzaam een dummy richting grond beweegt en weer langzaam terug. Puppy Coach staat er bol van.

Wie een evenwichtige hond wil, bouwt op rust en vertrouwen. Die gunt zijn hond voldoende mate van volwassenheid om dit allemaal blij aan te kunnen. Een evenwichtig opgeleide hond is immers een blije, zelfverzekerde hond.