Antje, een droom om mee te jagen

Koppel wedstrijd

Als Antje van het touw gaat dan gáát ze. In de koppel start ze op links en néémt de linker flank. De hele linker flank! Haar koppelgenoot die op rechts start, neemt de rechter flank, maar niet en nergens zo overtuigend en (bijna) agressief als Antje dat doet. Ze lopen in een ‘droom’ veld voor Setter. Antje is zelfverzekerd en jaagt met een enorme overtuiging, met zo veel deskundigheid en ervaring, dat ze de patrijzen gewoon vindt. Dat is van de hond af te lezen. Met haar Setter eigen, probleemloze, zwevende galop neemt ze moeiteloos het hele sompige bouwland van linker randje tot rechter randje, uitzakken waar nodig, en telkens als ze voorlangs haar voorjager kruist is daar die kleine blik van verstandhouding. Zelfverzekerd dat ze het wel gaat fixen, maar wel in contact met haar baas. 

Een combinatie, een samenspel, zoals we dat nog maar zelden zien. Beiden zijn in de afgelopen jaren  enorm gegroeid, beiden hebben heel veel bijgeleerd en ongetwijfeld hebben beiden veel talent. Maar Antje moet het fixen. In de opleiding en het hele traject tot dit niveau heeft Bernadette haar werk gedaan, in het maken van de keuzes wat te doen, wanneer en hoeveel aan te bieden, waar bij te sturen, etc..

In haar loop vanmorgen kent Antje geen concurrentie, dat komt in haar hoofd überhaupt niet voor; als je het fixt bestaat er geen concurrentie. De Belgische keurmeester, Didier Horman, loopt ver op links; hij heeft Antje vaker zien lopen en heeft vertrouwen. Naarmate de minuten verstrijken, ziet Bernadette wel aan haar hond dat ze het zwaar heeft op deze ondergrond. Zij is de enige, want Antje loopt als een raket, maar zij is in staat haar hond te lezen met een scherpte als geen ander.

In de volgende slag ver op links is Antje nog slechts een stipje, komt terug en … staat! Enorm ver. Bernadette wil zich dit niet laten ontglippen en zet het op een lopen, maakt nog een heerlijke buikschuiver in de modder, maar Antje staat als een huis. Je kunt veel vertrouwen hebben in je hond, maar of die de patrijzen zo lang kan vast houden, blijft nog de vraag. Enfin, als Bernadette nadert, springen de patrijzen, Antje blijft keurig steady en Bernadette claimt het punt. Het was ‘bloed’ mooi maar wel op het randje; dat heb je nu eenmaal met zulke hele grote honden. Haar koppel genoot is nooit in de buurt geweest van dit punt en maakt op rechts tussentijds nog even een eigen mager puntje.

De honden worden terug genomen en nu wordt Antje op rechts ingezet en haar koppel genoot op links. Alsof het een nieuwe dag is, neemt Antje haar slag op rechts. Natuurlijk heeft ze de patrijzen gezien én die van haar koppelgenoot en wellicht ook waar ze zijn ingevallen, maar zij jaagt zoals het hoort, want zo alleen kun je ze vast zetten. Met weer dezelfde volle overtuiging, inzet en allure op zoek naar nieuwe patrijzen. Na nog een paar slagen blazen de keurmeesters de wedstrijd af, ze hebben genoeg gezien.

Antje heeft 1 uitmuntend en CACIT in ‘koppel’ zwaar verdiend!

Solo wedstrijd

Aansluitend aan de koppel-wedstrijd voor Britse staande honden wordt de solo wedstrijd voor deze categorie gelopen. De honden die al gelopen hebben in de koppel wedstrijd, mogen achteraan sluiten om enigszins op adem te komen. 

Antje start als de 7e hond en tot dan waren er geen honden meer in de wedstrijd, na Antje zou zich ook geen hond meer kwalificeren. Ruim genoeg patrijzen in deze prachtige velden, maar de ambitie, de allure en de ‘dressuur’ moet er wel naar zijn.

Antje krijgt een mooi ruim veld met heel veel terreinwissels. Voortdurend kruist ze voor langs, over al die terrein wisselingen, slaat nog een keer over de kop in de nattigheid, maakt de slag door en op de andere flank… pats! Hond ligt! In tegenstelling tot de andere rassen ligt de Setter voor. Je schrikt er bijna van: zwevend deint de hond van linker horizon tot rechter horizon en weerom en omgekeerd, en dan ineens vanuit het niets, is dat beeld bevroren, verstild in opperste concentratie. Bernadette rent naar voren, want weer is het enorm ver (de foto met een lange telelens vertekent het beeld enorm), heel ver en het was hier net zo drassig. 

Het bleek een enkel hoen en als Antje er voor het eerst onder komt, tekent zij een nuance, loopt door maar maakt de slag niet af, komt terug en klapt tegen de vlakte: hier zit het! Niet op een plek waar we het zouden verwachten, maar dat interesseert geen hond, die heeft een neus. Bernadette komt bij de hond, doet het enkele hoen op en schiet. Hond beweegt niet meer en wordt aangelijnd, alsof het allemaal zo simpel is.

Ook in de solo wedstrijd 1 uitmuntend CACIT.