De loop van de hond

Hadden we het hiervoor over het parcours van de staande hond, dat zo goed moet zijn dat alle potentieel aanwezige wild gevonden kan worden. En dus alle kantjes goed bejaagd moeten worden, er is meer.

Er zijn honden die hard lopen en honden die lopen met de ambitie om te vinden. Een jager zonder kundige ambitie om wild te zien, te bemachtigen is een wandelaar. En een wandelende jachthond, die snuffelt wel wat en kan met veel geluk ook wel aan wild komen, maar het ziet er niet uit. Kundig, met ambitie, gedreven op zoek gaan naar wild is de enige juiste motivatie van een waardige jachthond. Kundig, want anders is het alleen verstoren.

Op de championships in Italië leverde het onwaardige snuffelen en vervolgens al snuffelend het wild uitstoten, nog een paar stappen erachteraan doen, een deelnemer  zelfs nog een kwalificatie op. Die hond had volgens elke regel geëlimineerd moeten zijn, maar soms heb je zelfs onterecht mazzel.

Het ambitieus en gedreven jagen van de staande hond is een ernstig ‘dingetje’ in vooral Nederland. Dat ligt niet aan de velden, niet aan het wild, niet aan de hazen, niet aan de begroeiing… het ligt vooral aan een gebrekkige opleiding.

Opleiden doe je elk moment dat je met de hond samen bent. De slechtste momenten zijn die tijdens het uitlaten, als de hond lummelt, snuffelt en maar een beetje loopt te verjagen. Dat is een door de baas aangeleerde slonzigheid, door het te laten gebeuren en er een gewoonte van te maken. Er is geen professional die met zijn honden loopt te lummelen, zeker niet met een stevige wandeling. Dat is de ultieme manier om je jachthond grondig te vernielen in zijn werkhouding.

Een werkhouding is zakelijk en ter zake. Dus in de kennel, kort aan de lijn uitlaten of fietsen en dat zeker ook aan de lijn. Denkend dat de hond het ook kan zonder lijn, maakt elke hond murw in de kop. Versuft. Alle momenten met de baas vereisen orde en structuur. Mooi werk is altijd in strijd met lummelen, niets hoeven, ‘lief zijn’ om niet, vrijblijvendheid.

Jagen met gebrekkige ambitie of met gestotter (aarzeling) is niet om aan te zien; dat heeft niets meer met jagen te maken. Zelfs een Spaniël kan dat beter. En het is zeker niet iets wat je op een wedstrijd wilt laten zien. En toch zien we dat veel, veel, veel te vaak. Op Facebook lees je dan later ‘mijn hond liep zo mooi!’ Maar het was niet om aan te zien!!!

Om voorjagers voor dit blunderen te behoeden schijf ik zo direct mogelijk en probeer al jaren lang uit te leggen om eerst jaren te gaan kijken op de wedstrijden en te leren; leren van grote honden, leren van professionele voorjagers. Leren hoe echt correct en efficiënt jagen er uit ziet. Dan weet je waar je aan begint

Mooi werk hebben we in Italië zeker veel gezien van tal van zeer professionele voorjagers. Met bravoure, met elan, met dynamiek en ambitie; gedreven, kundig en doortastend.

Al het stotteren en stuiteren en snuffelen deugt niet tijdens een wedstrijd en evenmin tijdens de jacht!

En er is meer !